احمد عبادی

احمد عبادی (زاده ۱۲۸۵ خورشیدی در فراهان – درگذشته ۱۷ اسفند ۱۳۷۱ در تهران) فرزند میرزا عبدالله فراهانی و نوه‌ی علی‌اکبر فراهانی بود.

همچنین او دایی هوشنگ سیحون، معمار برجسته ایرانی بود. عبادی یکی از مشاهیر موسیقی ایرانی و ابداع‌کننده روش کوک و نوازندگی نوین سه‌تار و استاد سازهای سنتی ایرانی و نیز، نوازنده تار بود؛ هرچند که مهارت بیشتری در نوازندگی ساز «سه‌تار» داشت. سبک نوازندگی وی از نظر کارشناسان، سبکی متفاوت و ویژه است. او با خوانندگانی مانند غلامحسین بنان همکاری داشته و محمدرضا شجریان از او به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین استادان موسیقی ایرانی یاد کرده است.

زندگینامه

احمد عبادی در سال ۱۲۸۵ در تهران به دنیا آمد و از ۷ سالگی مشق سه‌تار را نزد پدرش شروع کرد. ۱۳ سال بیشتر نداشت که پدرش میرزا عبدالله درگذشت. پس از آن، او مسیر یادگیری سه‌تار را پیش خواهرانش ملوک و مولود و برادرش جواد ادامه داد، پیشرفت او چنان بود که در ۱۸ سالگی می‌توانست به خوبی سه تار بزند. با این که او پسر میرزاعبدالله بود، اما نوازندگی‌اش هیچ شباهتی به نوازنده‌های هم دوره‌اش که عموماً از شاگردان میرزا عبدالله بودند نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی‌تر از خودش نیز متفاوت بود. وی در دوره‌ای که سه‌تار به خاطر حجم کمِ صدا رو به فراموشی بود، این ساز را در رادیو معرفی کرد. احمد عبادی با موسیقی‌دانانی همچون رضاقلی‌میرزا ظلی، غلامحسین بنان، حسین قوامی، محمدرضا شجریان، فرامرز پایور، حسن زیرک، حسن کسایی و علی تجویدی همکاری داشت.